Οι θεραπευτικές ιδιότητες της αβαθούς αναπνοής
Αμέτρητες έρευνες των τελευταίων ετών αποδεικνύουν ότι το στρες είναι η πηγή κάθε νοσήματος. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 1998, στην Ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Στάνφορντ, έδειξε ότι το 95% των παθήσεων σχετίζονται με το στρες. Διαφορετικές προσεγγίσεις και θεραπείες από ψυχολόγους, θεραπευτές, ιατρούς και εναλλακτικούς προσεγγίζουν αυτό το φλέγον θέμα.
Στην βάση όμως όλων αυτών βρίσκεται η διαδικασία της αναπνοής, που είναι και το μόνο στοιχείο στο οποίο συμφωνούν όλοι. Σύμφωνα με τις πολυετείς κλινικές έρευνες του Dr.Konstantin P. Buteyko, η κατάσταση του στρες έχει επίπτωση στον αναπνευστικό ρυθμό, οδηγώντας σε υπεραερισμό των πνευμόνων (κατανάλωση αέρα πάνω από 5lt το λεπτό), που σταδιακά εγκαθίσταται ως μόνιμη έξη με επιπτώσεις σε διάφορα συστήματα του οργανισμού.
Πρόκειται για το «σύνδρομο του χρόνιου υπεραερισμού», που αποτελεί το παθογενετικό αίτιο περισσότερων από διακοσίων διαδεδομένων παθήσεων, μεταξύ των οποίων το άσθμα, οι καρδιαγγειακές νόσοι, η υπέρταση, τα αυτοάνοσα νοσήματα, σύνδρομα όπως της υπνικής άπνοιας ή της χρόνιας κόπωσης και πολλά άλλα. Ο υπεραερισμός οδηγεί σε σπασμό των τριχοειδών αγγείων που τροφοδοτούν με οξυγόνο τον εγκέφαλο.
Αποδεδειγμένη είναι η συσχέτιση της κατάθλιψης με μειωμένη παροχή οξυγόνου στον εγκέφαλο, ενώ τέτοιες ψυχικές καταστάσεις επηρεάζουν το ρυθμό της αναπνοής, εγκαθιστώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο. Επίσης, το σύνδρομο της χρόνιας κόπωσης που συχνά συνοδεύεται με αυξημένες τιμές οξυγόνου στο φλεβικό αίμα, θα μπορούσε να αποδοθεί στον υπεραερισμό.
Η συμπτωματολογία του «συνδρόμου χρόνιου υπεραερισμού» μπορεί να εκδηλωθεί με τη μορφή μιας σειράς «εκφυλιστικών» ή «γεροντικών» νόσων του πολιτισμού. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι περισσότεροι πολιτισμοί σε διάφορες χρονικές περιόδους έχουν να επιδείξουν αναπνευστικές θεραπευτικές τεχνικές.
Στην ινδική γιόγκα το κομμάτι που ασχολείται με την αναπνοή ονομάζεται Pranayama, στην Κίνα ο κώδικας Qi Gong εστιάζει στην αυτοθεραπεία μέσω της αναπνοής, οι Samurai εξασκούνταν αυστηρά στην αναπνοή και οι Ρώσοι ορθόδοξοι μοναχοί, όταν προσεύχονται, μειώνουν το βάθος της αναπνοής τους, καθώς πιστεύουν πως αυτό τους φέρνει πιο κοντά στο θείο.
Οι μέθοδοι και οι τεχνικές αναπνοής ανά τα χρόνια ουσιαστικά εστιάζουν στον έλεγχο της αναπνοής, με έμφαση στον περιορισμό της κατανάλωσης του εισπνεόμενου αέρα. Η θεωρία του Dr. Buteyko αποδεικνύει επιστημονικά τις θεραπευτικές ιδιότητες της μειωμένης αναπνοής. Η τακτική εφαρμογή των αναπνευστικών ασκήσεων Buteyko, οδηγεί σταδιακά στην ανάταση του αναπνευστικού ρυθμού, σε μια πιο ήρεμη και αβαθή αναπνοή. Εφόσον βελτιώνεται η οξυγόνωση του οργανισμού, σταδιακά βρίσκει την ομοιοστασία του και τα συμπτώματα της ασθένειας υποχωρούν.
«Ο Σιντάρτα καθόταν όρθιος, και μάθαινε να κρατάει την ανάσα, μάθαινε να αρκείται σε ελάχιστη ανάσα, μάθαινε να σταματάει την αναπνοή. Μάθαινε να ηρεμεί το χτύπημα της καρδιάς του, αρχίζοντας από την αναπνοή, μάθαινε να μειώνει τους χτύπους της καρδιάς του, ώσπου να γίνουν ελάχιστοι ή και να σταματήσουν εντελώς» – Έρμαν Έσσε, Σιντάρτα