O Κωνσταντίνος Πάβλοβιτς Μπουτέικο γεννήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 1923 σε μια αγροτική κοινότητα κοντά στο Κίεβο της Ουκρανίας. Αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη του ανθρώπινου οργανισμού και τα αποτελέσματα των ερευνών του θεωρούνται από τα σπουδαιότερα στην Ιατρική επιστήμη.
Περί το 1950, ως τριτοετής φοιτητής του Πρώτου Ιατρικού Ινστιτούτου της Μόσχας, ανέλαβε την παρακολούθηση της αναπνοής των ασθενών. Δαπανώντας εκατοντάδες ώρες στο πλευρό ασθενών, επεσήμανε μια σημαντική και ομοιόμορφη συσχέτιση του αναπνευστικού ρυθμού με την επιδείνωση της κατάστασής τους. Όταν ανέπνεαν βαθιά (υπεραερισμός) ένιωθαν δυσάρεστα συμπτώματα, φθάνοντας μερικές φορές και στην απώλεια των αισθήσεων.
Συνεχίζοντας την έρευνά του, αναζήτησε πιθανές νόσους που θα μπορούσαν να προκύψουν από το χρόνιο υπεραερισμό. Ο ίδιος έπασχε από υπέρταση, της οποίας την αιτία αδυνατούσε να ερμηνεύσει. Υποβλήθηκε σε αναλυτικές εξετάσεις αίματος, για να διαπιστώσει ότι η περιεκτικότητα σε CΟ2 ήταν χαμηλότερη από τη φυσιολογική. Πειραματιζόμενος στον εαυτό του κατέληξε στο πρότυπο αβαθούς αναπνοής, διαπιστώνοντας βελτίωση και σε άλλα συμπτώματα, όπως ο πονοκέφαλος και η ταχυκαρδία. Αυξάνοντας τον ρυθμό της αναπνοής, τα συμπτώματα αυτά επανεμφανίζονταν. Σύντομα κατάφερε ν’ αποθεραπευτεί, καταλήγοντας και στην πρώτη απόδειξη της θεωρίας του.
Επανέλεγξε την πρωτότυπη αυτή θεωρία σε αρκετούς ασθενείς. Καταγράφοντας τον αναπνευστικό ρυθμό ασθενών που έπασχαν από άσθμα, στηθάγχη και άλλες παθήσεις, διαπίστωσε ότι στην πλειοψηφία τους συνήθιζαν να αναπνέουν βαθιά. Επαναφέροντάς τους σε άλλο ρυθμό αναπνοής η βελτίωσή τους ήταν θεαματική. Ήταν πλέον φανερό ότι είχε καταγράψει μια μείζονα επιστημονική ανακάλυψη, σε ένα πεδίο που η ιατρική είχε παραβλέψει για αιώνες.
Το 1960 παρουσίασε μια αναλυτική μελέτη σε πληθυσμό 200 ατόμων, ασθενών και υγιών, με αποτελέσματα που συνηγορούσαν υπέρ της θεωρίας του. Συνέχισε εντατικά, με τη λεπτομερή καταγραφή των λειτουργικών παραμέτρων δεκάδων ανθρώπων ετησίως. Στη μελέτη αυτή εργάστηκαν 200 συνεργάτες γιατροί θεραπεύοντας και δικά τους προβλήματα υγείας. Μέχρι το 1967 ο αριθμός των περιστατικών με άσθμα, υπέρταση ή στηθάγχη που είχαν ζητήσει τη βοήθειά του είχε υπερβεί τους 1.000 και οι περισσότερες περιπτώσεις είχαν αντιμετωπιστεί με ολοκληρωτική επιτυχία.
Ο Buteyko συνέχισε για ένα διάστημα στο Ινστιτούτο Πνευμονολογίας του Λένινγκραντ, πραγματοποιώντας μερικές ακόμα θεαματικές επιδείξεις Δεκάδες γιατροί που την είχαν γνωρίσει σε προηγούμενα στάδια συνέχισαν να την εφαρμόζουν σε διάφορες πόλεις εκτός της Μόσχας.
Οι συσσωρευμένες επιτυχίες ώθησαν την κυβέρνηση να τον στηρίξει. Μια ακόμη επίσημη δοκιμασία ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1980 στο Πρώτο Ινστιτούτο Παιδιατρικών Νοσημάτων της Μόσχας, υπό τη διεύθυνση της Κρατικής Επιτροπής Επιστημών και Τεχνολογίας, επιβεβαιώνοντας το ποσοστό επιτυχίας σε 100%, γεγονός που οδήγησε στην επίσημη αναγνώρισή της μεθόδου.
Professor Κ. Buteyko, Συνέντευξη 1982 «Όταν τελείωσε ο πόλεμος, αποφάσισα να αρχίσω την έρευνα για την πιο πολύπλοκη μηχανή, τον Άνθρωπο. Σκέφτηκα ότι αν μπορούσα να τον μάθω, θα ήμουν σε θέση να διαγνώσω τις ασθένειές του με την ίδια ευκολία που μπορούσα να διαγνώσω τις μηχανικές βλάβες.»